aquarium

sabi ng kuya ko nung nakaraang gabi…

nagdadalawang isip na ko diligan ung mga kalamasi, hindi naman namumunga.

kanina naman eto hirit nya…

parang ayoko nang pakainin tong mga to (isda sa aquarium) namatay na ung pula ung ulo e, un lang nman lumalapit pag nakita nyang papunta na ko. tong mga to parang natatakot pa nga.

adik ng kuya ko no? pati kalamansi dinadamay sa pagmumuryot nya. pero mas nagulat ako sa sinabi nya sa about sa isdang nasa aquarium. hmmm… wala na syang nakukuhang satisfaction, dapat pa ba syang magtyaga sa pagpapakain nung mga un? kawawang mga isda.

after nyang sabihin un, eto naman ang naisip ko.

ang puso ng tao katulad ng aquarium, nagiging makulay dahil sa mga palamuti na nandun, kasama na ang mga bato, shell, corals at kung anu ano pa, pero nagkakaron ng buhay dahil sa mga isda at halaman (hindi ung plastic, adik). wag mong hayaang may dumi ung aquarium, lalo na kung sayo galing.  lilipas ang oras o araw, hindi mo na makikita ang duming un, tumining na sa ilalim. pero di ibig sabihin na nawala na. minsan magandang palipasin muna ang ilang sandali para muling luminaw ang tubig, mas madaling linisin. pero wag mong iisipin na kapag kapag humupa na e wala na. nandun lang un sa ilalim. pwedeng muling lumutang pag naalog at mas malala pa,  hindi mo namalayan ung isda na pala ang unti unting nalalason. wag mong hintaying ung isda ang lumutang. pag nagkataon, tanging mga palamuting bato na lang ang laman ng puso nya, wala na ung pagmamahal nya sayo.

Hulyo 18, 2010 | Categories: Uncategorized | 81 mga puna