guilt… guilt… guilt…

nahihirapan ako ngayon. ilang araw kong tiniis. kala ko, mauna sya magparamdam, khit ano lang sabihin nya. ung normal namin. pero wala. para akong tanga, ayoko syang itext pero nag-aantay ako ng reply, anu un mental telepathy?! engot ko. hayst.

sabi nya dati, dont go near the clift, kung alam mong mahuhulog ka. pero anong ginawa ko? lumapit ako at isinama ko pa sya. ayun, pareho kaming nahulog. ang hirap ng gantong pakiramdam. kase naman ini-expect ko syang pigilan ako. kaso baliktad ang nangyari, naisama ko sya, di nya ko pinigilan. sabi nya gusto ko pa daw bang lumapit. di ako nagsalita. ang totoo natatakot ako, pero nakita ko sa mata nya na gusto nya. hinawakan nya ko sa kamay, hinayaan ko sya. sabay kaming lumapit. palapit ng palapit sa bangin. bumagsak. nahulog kami pareho.

nagtatawanan pa kami nun maghiwalay pauwi. di nya napansin un sugat ko, nagdudugo. di ko din napansin kung nasugatan sya, parang wala naman.  baka pilay. wag naman sana.

ambigat ng pakiramdam na may naligaw ng landas ng dahil sayo… lalo na  malapit sayo.

Enero 25, 2010 | Categories: Uncategorized | Tags: beeftapa, clift, engot, guilty, kaibigan, pain, pilay, scar, sugat, text | 18 mga puna